Λέων Β’

Χρυσός σόλλιδος με τη μορφή του Λέοντα Β’.

Ο Λέων B’ ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας το 474, για λιγότερο από ένα χρόνο. Ήταν γιος του Ζήνωνα (Ίσαυρου στην καταγωγή) και της Αριάδνης και εγγονός του Λέοντα Α’ και της Βερίνας. Ως πιο κοντινός άρρεν συγγενής του Λέοντα Α', ονομάστηκε διάδοχος μετά το θάνατο του παππού του.

Ο Λέων Α’ πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 474. Δύο μήνες πριν, όρισε σαν διάδοχο τον ανήλικο εγγονό του, Λέοντα Β’.

Επειδή ο Λέων ήταν πολύ μικρός για να κυβερνήσει μόνος του, η Βερίνα και η Αριάδνη αποφάσισαν να στέψουν τον Ζήνωνα ως συναυτοκράτορα.

Την ημέρα της στέψης του Λέοντα Β’ στον ιππόδρομο, στις 9 Φεβρουαρίου 474, και την στιγμή που έφθασε ο πατέρας του για να τον προσκυνήσει σαν Αυτοκράτορα, ο μικρός, μιλημένος από την μητέρα του Αριάδνη, τοποθέτησε το βασιλικό στεφάνι στο κεφάλι του Ζήνωνα, ο οποίος με την συναίνεση της Συγκλήτου και την αποδοχή του Δήμου ανακηρύχτηκε συν-αυτοκράτορας του γιου του.

Ο Λέων Β’ πέθανε δέκα μήνες αργότερα στις 17 Νοεμβρίου του 474, από άγνωστη ασθένεια. Υπήρξαν έντονες φήμες ότι τον δηλητηρίασε η μητέρα του Αριάδνη για να καταστήσει τον σύζυγό της Ζήνωνα μόνο κυρίαρχο του θρόνου, όπως και έγινε. Ο θάνατός του όμως έδωσε αφορμή στην γιαγιά του Βερίνα, χήρα του Λέοντα Α’ να συνωμοτήσει κατά του Ζήνωνα και να πετύχει την απομάκρυνσή του από την Κωνσταντινούπολη στις 9 Ιανουαρίου 475, οπότε και ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας ο αδελφός της Βασιλίσκος.