Βαλεντινιανός Α’

Χρυσός Σόλιδος με τη μορφή του Βαλεντινιανού.

Ο Βαλεντινιανός Α’, ή Ουαλεντινιανός ήταν αυτοκράτορας του δυτικού ρωμαϊκού κράτους από το 364 μέχρι το 375.

Ο Βαλεντινιανός, δέκα μέρες μετά το θάνατο του προκατόχου του Ιοβιανού, εξελέγη αυτοκράτορας από τον Στρατό ως Ουαλεντινιανός Α΄. Ήταν αγράμματος, χριστιανός και ταπεινής καταγωγής, αλλά ικανός στρατιωτικός, με επιβλητικό παράστημα και ευέξαπτο χαρακτήρα. Αμέσως μετά την ανάρρησή του στον θρόνο, όρισε συναύγουστο τον νεώτερο αδελφό του Ουάλη. Στον αδελφό του, ο Βαλεντινιανός Α' ανέθεσε τη διοίκηση των ανατολικών επαρχιών. Τα επόμενα χρόνια τα δύο αδέλφια πολέμησαν στη Γαλατία εναντίον βαρβαρικών φυλών, στα βόρεια εναντίον των Γότθων και ανατολικά εναντίον των Περσών. Το 375, ο Βαλεντινιανός Α' πέθανε από αποπληξία.

Απολογιστικά το έργο του ήταν θετικό για την Αυτοκρατορία. Ήταν ικανός και ανεκτικός ως προς τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των υπηκόων του, αλλά η αυστηρότητά του τον είχε καταστήσει ελάχιστα δημοφιλή. Πριν πεθάνει, όρισε ως διάδοχο τον γιο του Γρατιανό και αργότερα τον γιο του από άλλο γάμο, επίσης Βαλεντινιανός (μετέπειτα αυτοκράτορας Βαλεντινιανός Β’). Ο Ουάλης κυβέρνησε από κοινού με τον Γρατιανό, μέχρι το θάνατό του σε μάχη κατά των Γότθων στην Αδριανούπολη, το 378.